Geluk komt niet vanuit willen, maar vanuit besef voor wat je hebt. Ik wil reizen, ik wil het drukker hebben, ik wil meer inkomen, ik wil meer vrienden, ik wil meer dingen ondernemen, ik wil meer sporten, ik wil gezonder leven, ik wil, ik wil, ik wil…. Hoe vaak ik dit soort zinnen niet heb geroepen en nog steeds heel hard kan roepen. Mijn moeder benoemde vroeger mijn onrust al eens, mijn drang om overal bij te zijn en alles te doen. Dit is de afgelopen jaren veranderd, ik hoef niet meer bij elk feestje te zijn, ik voel me niet alleen als ik in het weekend geen plannen heb en ik kan nu best een dag op de bank hangen, puur en alleen omdat ik daar zin in heb. En dan ja, zonder schuldgevoel.
Voordat ik tot dit punt ben gekomen, heeft het echter wel even geduurd. Alleen heeft deze onrust zich nu in een nieuwe dimensie in mij gewikkeld. Op grotere schaal, in het reizen, in nieuwe dingen willen zien en ontdekken. In het vergeten dat ik al 5 maanden in het buitenland heb gezeten dit jaar en nu alweer wegwillen. Nieuwe dingen hebben mij altijd gegrepen, in de ban gehad, het vuur in mij aangewakkerd. Nieuwe avonturen, nieuwe banen, nieuwe mensen, nieuwe omgevingen.
Zelf reflectie
Nu ben ik een boek aan het lezen, The gift of imperfection van Brenee Brown, een mooi boek. Scherpe inzichten en redelijk zelf reflecterend. Vandaar ook deze blog. Sinds een paar dagen voel ik dat mijn onrust zichzelf aan het omzetten is naar dankbaarheid en geluk. Het denken aan wat ik wil gaan doen, maakt plaats voor beseffen wat ik al heb gedaan en nu heb. Dit betekent niet dat ik mijn nieuwsgierige karakter wil veranderen, uiteraard niet. Maar het betekent wel dat ik vaker tegen mezelf wil benoemen wat ik allemaal heb gedaan, meegemaakt, durf ik eerlijk te zijn naar mezelf over wat ik voelde bij deze avonturen (echt niet allemaal positief) en heb ik gewoon zin in nu.
Meer inspiratie
En juist omdat ik me hiermee in mijn kracht voel, heb ik ook direct weer meer inspiratie om te schrijven over wat me echt bezig houdt. Solliciteren is leuk (vind ik), schrijven erover vind ik ook leuk, omdat het jou nieuwe invalshoeken geeft (hopelijk), trainingen geven precies hetzelfde en ook fijn dat ik er mijn geld mee kan verdienen. Maar wat ik echt leuk vindt, is schrijven over wat de mens drijft. Geluk, gedachtes, lachen, verdriet, ontwikkeling… Schrijven zoals ik dat op Bali deed en sindsdien een beetje ben verloren. Ik wijdde het aan allerlei factoren, intern en extern, maar ik kwam er niet achter waar het door kwam of hoe ik deze inspiratie moest terug krijgen. En nu weet ik het nog steeds niet. Ik weet alleen dat ik glimlach als de zon m’n huiskamer inschijnt, dat ik vaker om me heen kijk en beseft hoe goed ik het voor elkaar heb. Dat ik trots ben op mezelf en op de mensen om me heen. Dat we allemaal door periodes heen moeten die moeilijk en lastig zijn, maar dat we ook allemaal periodes kennen (gelukkig!!) die zorgen voor een heerlijk gevoel. Vandaag wil ik je geen nieuwe dingen meegeven, ik wilde je alleen mijn gevoel delen.
Tegenstrijdigheden
Die zijn er genoeg. Het kan ook maar zo zijn dat ik overmorgen hier weer anders over denk. Eigenlijk weet ik dat zeker, want als ik iets ben, dan is het wel wispelturig. Wat ik nu echter weet, is dat het een kwestie van oefenen is. Voel ik een “ik wil-zeur-fase” opkomen, dan volgt er een meditatierondje en gratitude rondje. Voel ik een drang om weer nieuwe dingen te ontdekken, dan pak ik mijn fiets en ga ik ontdekken. Of mijn boek. Voel ik me heerlijk, dan deel ik dit graag. Met mezelf of met de mensen die ik lief heb. Voel ik onrust opkomen, dan ga ik sporten. Niemand voelt zich continu gelukkig, in evenwicht, rustig en kalm. Maar je kan het wel oefenen!
Extra noot
Wat ik toch altijd belangrijk vindt om te benoemen. Misschien vanuit mijn eigen onzekerheid dat ik denk dat mensen mij onrustig vinden (en hier dus wel gelijk in hebben). Nu spreek ik puur voor mezelf, maar ik ben er trots op dat ik vaak uit mijn comfortzone durft te stappen. Dat ik ergens niet in blijf hangen, maar op zoek ga naar geluk. Dat ik de positieve kanten van het leven bewust benoem en ervaar. Dat ik altijd op zoek ben naar mogelijkheden om meer over mezelf te weten te komen. En niet bang ben om te falen. Of wel bang ben, maar me hier niet door laat tegen houden.
