Inspirerende interviews #10, vandaag met een dame die ik heb leren kennen middels mijn Cursus Sollicitatie Happiness en die ik na een maand weer heb moeten uitzwaaien, omdat ze een baan heeft gevonden! En niet zomaar een baan, ze heeft háár baan gevonden. Lees hier alles over hoe ze wist dat dit het was en hoe haar gesprekspartners dat ook voelden. Naar eigen zeggen is ze qua persoonlijkheid wat meer op de achtergrond en moet ze eerst loskomen, maar ik heb daar niks van gemerkt. We hebben een ontzettend leuke avond gehad, waarin ik werd meegenomen door haar enthousiasme en relaxte uitstraling. Ga jij ook met ons mee op dit avontuur?
Ik zit in Buuf, een heerlijk cafeetje aan de Overtoom in Amsterdam. Om een goed plekje te veroveren kom ik vroeg, werk nog wat en ruim een paar minuten voor de afgesproken tijd mijn laptop op. En ja, daar is ze, ik herken haar direct. Een vrolijke uitstraling en een flinke bos haar. Ik haal theetjes voor ons en ze begint direct uitgebreid te vertellen. En dit gaat de rest van het uur zo door. Loskomen? Ik merk er niks van! Irith is een dame met een hele fijne, rustige uitstraling. Ze is energiek en enthousiast en geeft je direct het gevoel dat het allemaal wel goed gaat komen. Met mij, met haar en met iedereen. De afgelopen maanden heeft ze een flinke omslag gehad in haar leven en ook hier heeft ze altijd gedacht dat het altijd wel goed zou komen. En dat kwam het!
De afgelopen maanden zijn een flinke omslag voor je geweest?
Er is veel gebeurd ja! Ten eerste ben ik door reorganisatie mijn baan verloren, waar ik 10 jaar heb gewerkt. Hoe het gebeurde was niet zo leuk, maar het was voor mij geen negatieve ervaring. Ik zag het meer als de noodzakelijke ‘schop onder mijn kont‘ die ik nodig had om weer verder te gaan. Toen heb ik er bewust voor gekozen om een paar maanden niet te werken en er volledig te zijn voor mijn kinderen, mijn man en voor mezelf.
Hoe beviel dit?
Heel goed! In eerste instantie dacht ik dat ik dat helemaal niet zou kunnen, het niet werken. Maar niet werken is niet hetzelfde als niets doen. Ik ben er veel voor mijn kinderen geweest, die hoefden even niet naar de opvang. Ik heb leuke dingen met vriendinnen gedaan en ik heb een interessante en leerzame vrijwilligersfunctie gehad. Maar op een gegeven moment merk je dat je weer echt aan het werk wilt. Aan het eind van het jaar besloot ik dat ik op zoek wilde naar een baan.
Je hebt 10 jaar bij 1 bedrijf gewerkt, dat gebeurt niet veel meer tegenwoordig…
Klopt, dat heb ik vaker gehoord. Ik ben best jong begonnen met werken, direct na mijn studie en het was gewoon een heel leuk bedrijf. Na een paar jaar merkte ik dat ik aan mijn plafond zat qua uitdaging en dat ik verandering wilde. Ik solliciteerde en werd aagenomen, maar toen werd ik zwanger! En omdat ik bij dit bedrijf in dezelfde functie parttime kon blijven werken, heb ik er voor gekozen om te blijven. Het bedrijf was leuk, met leuke collega’s en ik ging echt elke dag met plezier naar mijn werk. Dit is voor mij heel belangrijk. Ik heb hierdoor een goede werk-privé balans kunnen ervaren.
Hoe heb jij jezelf ontwikkeld binnen dit bedrijf?
Er was geen begeleiding op het gebied van ontwikkeling. Zo heb ik nooit een functioneringsgesprek gehad en ontwikkeling werd ook niet echt gestimuleerd. Ik wilde bijvoorbeeld een cursus doen en daar wilde de werkgever maar 20% van betalen, dat vond ik zo jammer dat ik het toen helemaal niet meer heb gedaan. Achteraf wel zonde, ik had meer uit mijn eigen ontwikkeling kunnen halen. Ik zou het voor mezelf moeten doen. Ik heb mezelf wel ontwikkeld in de breedte van mijn vakgebied. Ook dat is belangrijk.
Eind van het jaar besloot je dat je weer wilde werken. Wat waren je eerste stappen?
Als eerste ben ik aan de slag gegaan met mijn CV. Die moest ik goed en mooi op orde krijgen. En ben ik lid geworden van jouw Happiness Cursus, wat enorm fijn was, omdat je met mensen die je niet kent kunt sparren en je vragen kunt stellen. Dat voelt heel fijn en veilig, omdat je elkaar niet kent, maar wel ‘in hetzelfde schuitje‘ zit. Waar ik me ook mee bezig heb gehouden, is het vinden van mijn unieke kanten. Wat maakt mij uniek en interessant voor een werkgever? Maar eigenlijk hoef je hier niet naar op zoek, want iedereen is al uniek als persoon zijnde. Het is wel belangrijk om bij een bedrijf te passen, om echt te voelen dat jij daar als persoon bij matcht.
En nu ben je aangenomen bij de Anne Frank Stichting!
Ja, zo blij! Dit was het eerste gesprek waar ik voor werd uitgenodigd en ik voelde dat dit hem gewoon was. Ik was wel zenuwachtig voor het gesprek zelf, want mijn laatste sollicitatie was 10 jaar geleden, maar ik was niet zenuwachtig voor wat ik wilde gaan zeggen. Deze baan was ik, dat was voor mij duidelijk. Ik was enthousiast en ik kon ook echt het gesprek voeren vanuit mezelf. Ik heb ze bijvoorbeeld ook verteld dat drie verschillende mensen mij deze vacature hebben toegestuurd, dus ik was niet de enige die voelde dat dit het was. Het klopte gewoon. En omdat ik daar zo sterk van overtuigd was en ook tegen mezelf zei: “ik hoef niets te weten over andere kandidaten, want ik focus het hele gesprek op mij! Ik ben het gewoon!” is dit blijkbaar gelukt. Achteraf bleek dat er meer dan 250 reacties op de vacature waren binnengekomen.
Het plaatje klopte?
Ja echt. En ik heb nog niet gevraagd waarom ik het ben geworden en welke kwaliteiten zij in mijn zagen die aansluitend waren. Dit wil ik eigenlijk nog wel weten, dat is goed voor m’n ontwikkeling. Ik ben nog te bescheiden geweest ernaar te vragen.
Heb je nog een tip voor diegene die ook op zoek zijn naar hún baan?
Wat de Anne Frank Stichting heel erg goed vond, was dat ik in de tijd dat ik niet werkte, wel vrijwilligerswerk heb gedaan. Dat is ook de tip die ik wil meegeven: Ga vrijwilligerswerk doen en zeg ‘Ja!’ tegen kansen, ook al ben je er nog niet zo zeker van. Leren doe je al doende!
Irith, super bedankt voor deze leuke avond en je mooie verhaal! En heel veel succes en plezier bij de Anne Frank Stichting!
Heb jij vragen of complimenten voor Irith, laat ze hieronder achter!
