Aandacht, bestaat dat nog echt? Vanochtend reed ik op mijn ‘bike’ door de straten van Bali, op naar mijn nieuwe favoriete koffietentje, voor een heerlijke cappuccino, het schrijven van een blog, het lezen van mijn boek en na te denken over mijn to do’s. Niet het uitvoeren van, het nadenken over… lekker effectief dus. Plotseling zag ik een ambulance op me afkomen rijden, hij was al redelijk dichtbij en ik zag zijn lichten knipperen. Ik dacht bij mezelf “waarom staan zijn sirenes niet aan?!”. Totdat hij voorbij reed en ik heel goed moest luisteren om te horen dat zijn sirenes WEL aan stonden. Het was alleen niet te horen door de drukte van de auto’s, scooters, toeters en andere Balinese geluiden. Maar wat nou als mij, of jou, dit óók overkomt? Je hebt je sirenes aan, maar niemand hoort je…
Geen aandacht: je zegt iets, maar niemand reageert
Hoe vaak overkomt het je dat je iets zegt, maar dat niemand je hoort. Of misschien horen ze je wel, maar luisteren ze niet. Een groot verschil. En wordt er niet geluisterd, dan wordt er niet gereageerd. En houd jij je mond maar, omdat je denkt dat het niet interessant genoeg is. Of je doet net alsof je niets hebt gezegd, want het is best genant om iets te zeggen met nul op request toch?
Gebeurt dit, dan heb je vanaf nu twee opties:
- Je denkt bijjezelf: oke, de timing was niet helemaal wat het moest zijn… ik probeer het over vijf minuten nog een keer. Het kan namelijk zo zijn dat iemand druk is met het schrijven van een e-mail, het lezen van een boek, het nadenken over de to do’s, totaal in gedachte is, gefocused is…. Dit heeft dus NIETS te maken met jouw boodschap en zegt meer iets over de ander dan over jouw boodschap.
- Je zegt het nog een keer, maar dan een flink stuk harder óf je vraagt letterlijk even de aandacht: “Mag ik even jullie aandacht, ik wil graag iets delen”.
Het is zo zonde om jezelf weg te cijferen, door de ruis van het leven. Stel dat deze ambulance dit ook dacht, dan kan hij net zo goed in de file gaan staan en alle verongelukten maar laten wachten. Maar nee, dit doet hij niet. Hij blijft duwen, rijden, trekken en zijn sirenes laten horen horen totdat de mensen hier wel aandacht aan besteden.
Vraag dus aandacht
Ook dit is weer lekker tegenstrijdig met wat er ons wordt geleerd vanaf jongs af aan: je hoort geen aandacht te vragen. En toch vind ik van wel, mits het uiteraard over iets gaat wat je echt wilt delen en waar anderen baat bij kunnen hebben. Wil jij iets delen, heb jij een idee wat je wilt bespreken, wil je je gevoelens kwijt, wat dan ook: als niemand luistert, vraag dan om aandacht! In alle stadia van je carrière en je leven, zou je nooit genoegen mogen nemen met geen reactie. Dat is ronduit onbeschoft, hoe druk iemand ook is. Een reactie als “ik kom er zo bij je op terug” als iemand ergens mee bezig is, is een kleine moeite en een enorm verschil. En wees niet bang dat het niet de moeite waard is wat je hebt te melden, want onthoud:
Ook binnen je werk, vraag om aandacht wat je hebt bereikt
Het gaat hier niet alleen over het uitspreken van bepaalde dingen, het kan ook over je werk gaan bijvoorbeeld. Je werkt keihard en je hebt het idee dat niemand dit ziet. De enige oplossing is om aandacht te vragen voor wat je doet. Vraag om feedback aan je manager, laat zien wat je hebt bereikt, wees trots op wat je hebt gedaan, ontvang complimenten door te bedanken in plaats van jezelf weg te cijferen. Uiteraard moet je dit niet met álles doen wat je hebt bereikt, maar af en toe om schoudersklopjes vragen mag best. Het is goed voor je zelfvertrouwen, voor je ontwikkeling en voor je humeur.
Nemen = geven, ook met aandacht
En vergeet niet dat jij niet de enige bent die gehoord wilt worden en die af en toe een compliment nodig heeft. Leer jezelf dus aan om écht te luisteren, om altijd te reageren en om af en toe complimenten te geven. Doe jij dit, dan zul je zien dat je het ook terug krijgt! Je moet dus niet alleen willen krijgen maar ook kunnen geven. Zet je over je drempel heen en Screw it, Let’s do it: geef minstens twee complimenten per dag aan verschillende personen!
“Give and receive; give big and receive big; give freely and receive freely; give poorly and receive poorly.” Israelmore Ayivor
Onthoud het verhaal van de ambulance
Deze ochtend gaf mij dus een enorm waardevol inzicht uit verrassende hoek: wat nou als mij, of jou, dit óók overkomt: je hebt je sirenes aan, maar niemand hoort je. Zorg ervoor dat je wordt gehoord, zorg voor een reactie en ga uit van je eigen kracht om te komen waar je wilt zijn. Uiteindelijk zul je reactie krijgen!
